In Memoriam Carlos Gielen
Met droefheid hebben wij bericht gekregen dat onze goede vriend Carlos Gielen plotseling is overleden. We publiceren hier het in memoriam vanuit de website van de stichting Vrienden van Blankenberg. Wij bidden voor de ziel van Carlos en we hopen hem terug te kunnen zien in de hemel!
In Memoriam
Volkomen onverwacht stierf op vrijdag 8 april 2022 onze vicevoorzitter Carlos Gielen. Het bericht van zijn overlijden voelt als een stomp in de maag. Niet alleen omdat Carlos nog maar 59 jaar jong was, of omdat we in hem een betrokken medebestuurder verliezen, maar vooral omdat we zomaar ineens zelf een vriend kwijt raakten.
Carlos droeg het Grootseminarie Redemptoris Mater, gevestigd in Huize Blankenberg, van begin af aan een warm hart toe. Tijdens bijeenkomsten was hij er een graag geziene gast vanwege zijn scherpe inzichten en waardevolle adviezen. In 2018 trad hij toe tot het bestuur van de Vrienden van Blankenberg, waarvan hij sinds 2021 vicevoorzitter was.
De gedachte dat er steeds behoefte zal zijn aan nieuwe priesters was zijn drive zich in te zetten dit doel te realiseren. Dat gaat immers niet vanzelf. Als betrokken katholiek bleef hij niet toekijken. Met zijn bestuurlijke bijdragen voor de Vrienden van Blankenberg pakte hij de kans om de daad bij het woord te voegen. Met genoegen zag hij samen met ons dat er elk jaar weer nieuwe priesters werden gewijd. Carlos zat vol energie en ideeën om ook in de toekomst mensen binnen en buiten zijn grote netwerk te attenderen op de noodzaak priesterstudenten te blijven ondersteunen.
Naast zijn inspanningen voor de Vrienden gaan we vooral ook de warme mensenvriend Carlos Gielen erg missen. Altijd belangstellend voor de ander, steeds beschikbaar voor een helpende hand of een arm over de schouder. Hij wilde graag mensen om zich heen en als hij de kans had nodigde hij hen uit om samen aan tafel te gaan. ‘Eten moet men toch, laten we het dan ook maar meteen gezellig maken en weer eens bijpraten over de dingen die ons bezig houden’. De beperkingen vanwege corona vielen hem daarom zwaar. Niet alleen voor zichzelf, ook omdat hij zag dat anderen het er eveneens moeilijk mee hadden. Hij nam hen mee in zijn gebed. Zodra de mogelijkheid zich voordeed, stak hij een kaars aan voor wie dat nodig had. Ook als die ander dat zelf niet wist, want alvast om hulp en vertrouwen bidden voor die ander kon zeker geen kwaad.
Daags voor Pasen nemen we afscheid van Carlos vanuit zijn geliefde O.L.V. Sterre der Zee in Maastricht. Stille zaterdag, de dag van de onzekerheid voor de volgers van Christus: Wat nu? Hoe moeten we verder?
Zijn rotsvaste geloof in de verrijzenis van Onze Lieve Heer zal ons een voorbeeld blijven. Net zoals zijn goedheid voor de ander, waarvoor wij hem dankbaar zullen blijven. Carlos heeft nu zijn weg naar het Hemelse Jeruzalem gevonden, waar hij in het licht en de liefde van God is thuisgekomen. Ons rest de mooie herinnering aan een mooi mens, wiens naam wij in respect blijven uitspreken: Carlos Gielen!
Dat hij moge rusten in vrede!
