Een klein zaadje
Het was eind jaren zeventig toen de eerste gemeenschap van de Neocatechumenale Weg in Limburg gevestigd werd in Mastricht en kort daarna verplaatst werd naar Sittard. Een van de jongeren die aan de bijeenkomsten van die gemeenschap deelnamen was Harry Quaedvlieg, tegenwoordig vicaris-generaal van het bisdom. Toen hij als jonge priester naar Rome werd gestuurd raakte hij weer verbonden met de Neocatechumenale Weg. Hij gaf verslag erover aan de bisschop van Roermond, mgr. Frans Wiertz. De bisschop vond het zo boeiend dat hij besloot zich daarin te gaan verdiepen.
Wat is de Neocatechumenale Weg?
Het is een weg van christelijke initiatie, “geschikt voor de huidige tijden”
– Heilige Paus Johannes Paulus II –
Voor meer info ga naar: neocatechumenaleiter.org
Het onderscheid van een bisschop
Mgr. Wiertz kende de Neocatechumenale Weg alleen door het bestaan van een seminarie Redemptoris Mater in het bisdom Haarlem-Amsterdam. Hij vertelt zelf: “Daarvan wist ik dat ze veel priesterroepingen hadden. Maar wat me nog veel meer intrigeerde was dat er gezegd werd dat bij deze gemeenschappen aangesloten gezinnen er voor negentig procent in slaagden het geloof op hun kinderen over te dragen. Toen zei ik bij mezelf: als dat waar is, als dat waar is – en een derde keer – als dat waar is, dan moet ik daar eens goed gaan kijken. Negentig procent! Bij ons is precies omgekeerd. … Het is opzienbarend dat de gezinnen van het neocatechumenaat, die toch ook in deze wereld leven, het geloof, dat van alle kanten wordt tegengesproken, wel kunnen overdragen”. (uit Bisschop Frans Wiertz. Missionair testament)
Een wind van evangelisatie
De bisschop stapte samen met Pastoor Quaedvlieg naar Kiko Arguëllo, de initiator van de Neocatechumenale Weg, en vroeg hem om een missionair seminarie voor het bisdom Roermond. Kiko legde de bisschop uit dat de vorming van de seminaristen van het Redemptoris Mater gebaseerd is op de gemeenschappen van het neocatechumenaat, waarin zij de weg van christelijke initiatie kunnen voortzetten. De bisschop kwam terug in Roermond en vond enkele pastoors in het bisdom die bereid waren teams van catechisten te ontvangen in hun parochies. Na een seizoen van catecheses zijn er in 2002 neocatechumenale gemeenschappen in de eerste Limburgse parochies ontstaan.
Er komt groei
In 2003 kwam de eerste groep van 6 seminaristen, uitgezonden uit hun geboortelanden. Ze verbleven anderhalf jaar in het Redemptoris Mater van Haarlem-Amsterdam om het Nederlands te leren. In 2005 kwamen ze naar Limburg en gingen twee aan twee wonen in de parochies. Vanaf dat moment was er ook een rector met hen, Stanisław Kiełek, oorspronkelijk uit Polen, priester van het bisdom Haarlem-Amsterdam. Tegelijkertijd werden de neocatechumenale gemeenschappen versterkt met de komst van families in missie met hun talrijke kinderen. Vanaf 2008 mocht de groep seminaristen gebruik gaan maken van een woning aan het Wilhelminaplein in Roermond, een voormalig klooster.
God voorziet
Het huis in Roermond kon geen definitieve locatie zijn voor het groeiende groep seminaristen. Na lang bidden tot heilige Jozef werd een nieuw huis gevonden. Een weldoener die de toekomst van de Kerk in Nederland ter harte nam kocht in 2010 het kasteel Blankenberg te Cadier en Keer, waar tot nu toe het seminarie gevestigd is. Na de verhuizing het jaar daarop is veel veranderd in het achttiende-eeuws landhuis. In de loop van jaren werden de kamers van de seminaristen klaargemaakt, de kapel en de eetzaal in ere hersteld en nu als laatst een ruimte gemaakt om de heilige Schrift te onderzoeken. De volgende uitdaging is de bibliotheek te renoveren.
Blik naar de toekomst
Op dit moment zijn er dertien priesterstudenten in het Redemptoris Mater, van tien verschillende nationaliteiten. De laatst aangekomen volgt een intensieve cursus Nederlands. Enkelen zijn bezig met de filosofische studies, anderen studeren al theologie. De oudste drie brengen een tijd van missie door en bereiden zich voor op de priesterwijding. De jonge seminaristen zijn zich er bewust van dat het een uitdaging is om priester te zijn in Nederland, in deze geseculariseerde maatschappij. De steun die zij krijgen van hun neocatechumenale gemeenschappen maakt ze eveneens ervan bewust dat het de gehele Kerk is die de taak van de evangelisatie op zich neemt, niet de priester alleen.
